ආදරය කරන්නේ කෙසේද? ශුද්ධ වූ හොසේමරියා මුනිඳුන්ගේ පිළිතුර

"ආදරය" යනු මිනිස් ඉතිහාසය පුරා කවීන්, දාර්ශනිකයන් සහ සාමාන්‍ය ජනයා විසින් විමසන ලද, අර්ථකථනය කිරීමට උත්සාහ කළ ගැඹුරුම සහ බලවත්ම යථාර්ථයකි. එහෙත්, ක්‍රිස්තියානි ජීවිතය තුළ ආදරය යනු හුදෙක් හැඟීමක් හෝ කාව්‍යමය සංකල්පයක් නොවේ. එය ජීවිතයේ හරයයි; දෙවියන් වහන්සේ සමග සහ අපගේ සහෝදර සහෝදරියන් සමග අපව බඳින පූජනීය බැම්මක් වැනිය. දෛනික ජීවිතයේ ශුද්ධවන්තභාවය ගැන ලොවට කියාදුන් ශුද්ධ වූ හොසේමරියා එස්ක්‍රිවා මුනිතුමන්, මෙම දිව්‍යමය ප්‍රේමය එදිනෙදා ජීවිතයේදී ප්‍රායෝගිකව ජීවත් කරන්නේ කෙසේදැයි අපට කියාදෙන විශිෂ්ට ගුරුවරයෙකි. උන්වහන්සේගේ "දෙවිඳුන්ගේ මිතුරෝ" (Friends of God) වැනි ලේඛන හරහා, උන්වහන්සේ ආදරයේ ශක්තිය අපට විවර කර දෙන්නේ සරල, එහෙත් අතිශයින් ගැඹුරු ලෙසය.

ආදරයේ නව මිම්ම

ශු. හොසේමරියා මුනිඳුන් අපගේ අවධානය යොමු කරවන පළමු කරුණ නම්, ජේසුස් වහන්සේ අපට ලබා දුන් "අලුත් ආඥාව" යි. අවසන් රාත්‍රී භෝජනය අතරතුර, සිය කුරුසියේ යාගයට පැය කිහිපයකට පෙර, ජේසුස් වහන්සේ සිය ගෝලයන්ට මෙසේ පැවසූහ: "මා නුඹලාට ප්‍රේම කළාක් මෙන්, නුඹලාත් එකිනෙකාට ප්‍රේම කරන්න. නුඹලා එකිනෙකාට ප්‍රේම ඇත්නම්, නුඹලා මාගේ ගෝලයන් බව සියල්ලෝම දැනගන්නවා ඇත."

මෙහිදී ශු. හොසේමරියා මුනිඳුන් අපෙන් මෙසේ ප්‍රශ්න කරයි: "ස්වාමීනි, ඔබ මෙය අලුත් ආඥාවක් යැයි කියන්නේ ඇයි? අසල්වැසියාට ප්‍රේම කිරීම පැරණි ගිවිසුමේ ද සඳහන් වූවක් නොවේද?" පිළිතුර ඇත්තේ ආදරයේ මිම්ම තුළය. පැරණි නීතිය කීවේ "ඔබට මෙන් ඔබගේ අසල්වැසියාට ප්‍රේම කරන්න" කියාය. නමුත් ජේසුස් වහන්සේ එම මිම්ම උඩුයටිකුරු කරමින්, දිව්‍යමය ප්‍රමිතියක් හඳුන්වා දුන්හ: "මා නුඹලාට ප්‍රේම කළාක් මෙන්." එනම්, කිසිදු සීමාවකින් තොරව, කොන්දේසි විරහිතව, ස්වයං-පරිත්‍යාගයෙන් යුතුව, අන්තිම ලේ බිඳුව දක්වාම පූජා වූ උන්වහන්සේගේ ප්‍රේමය, අපගේ ප්‍රේමයේ මිනුම් දණ්ඩ විය යුතුය. මෙය තවදුරටත් හුදු මනුෂ්‍ය ප්‍රේමයක් නොව, ක්‍රිස්තුන් වහන්සේගේ හදවතින් ගලා එන අභීත, අසීමිත ප්‍රේමයකි. ක්‍රිස්තියානුවකුගේ සැබෑ අනන්‍යතාවය වනුයේ ප්‍රාතිහාර්යයන් කිරීම, දැඩි තපස් රැකීම හෝ දේවධර්ම දැනුම නොව, මෙම ක්‍රිස්තු සම ප්‍රේමය බව උන්වහන්සේ අවධාරණය කරති.

දෙවියන්ටත් මිනිසාටත් ආදරය කරන්න එකම හදවතක්

ශු. හොසේමරියා මුනිඳුන්ගේ ඉගැන්වීම්වල තවත් සුවිශේෂී ලක්ෂණයක් නම්, දෙවියන් වහන්සේට ආදරය කිරීමට එක හදවතකුත්, මිනිසුන්ට ආදරය කිරීමට තවත් හදවතකුත් අපට නොමැති බව පෙන්වා දීමයි. අප සතුව ඇත්තේ මේ මස් ලෙයින් සැදුණු එකම දුප්පත් හදවතයි. එම හදවත, මනුෂ්‍ය සෙනෙහසින් ආදරය කරයි. එම මනුෂ්‍ය සෙනෙහස ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ප්‍රේමයට සම්බන්ධ වූ විට, එය දිව්‍යමය ප්‍රේමයක් බවට පත්වේ.

ආදරය කිරීමට තෝරා ගැනීම

ප්‍රේමය යනු හුදෙක් අප තුළ ඉබේ ඇතිවන මිහිරි හැඟීමක් පමණක් නොවේ. ශුද්ධ ලියවිල්ලේ භාවිතා වන ලතින් වචනයක් වන dilectio යන්නෙහි ගැඹුරු අර්ථය ශු. හොසේමරියා අපට පෙන්වා දෙයි. Dilectio යන්නෙහි මූලය electio යන්නයි, එහි අර්ථය "තෝරා ගැනීම" යන්නයි. එබැවින්, ක්‍රිස්තියානි ප්‍රේමය යනු "ප්‍රේම කිරීමට කැමති වීම", එනම්, කැමැත්තෙන් කරන තීරණයකි.

අපට මානුෂිකව ආකර්ෂණයක් නොදැනෙන, අපව ප්‍රතික්ෂේප කරන, අපගේ සතුරන් යැයි සිතන අයට පවා ප්‍රේම කළ හැක්කේ කෙසේද? පිළිතුර ඇත්තේ මෙම තෝරාගැනීම තුළය. අපගේ හැඟීම් කුමක් වුවත්, දෙවියන් වහන්සේ උදෙසා ඔවුන්ගේ යහපත උදෙසා ක්‍රියා කිරීමට, ඔවුන් වෙනුවෙන් යාච්ඤා කිරීමට අප අධිෂ්ඨාන කරගත යුතුය. මෙම කැමැත්තෙන් කරන ප්‍රේමය, කාලයත් සමඟ උණුසුම්, සෙනෙහෙවන්ත ප්‍රේමයක් බවට පත්විය හැකිය.

"යහපත කිරීමට ඉගෙන ගන්න" (discite benefacere) යන යෙසායා දිවැසිවරයාගේ වචන උපුටා දක්වමින් ශු. හොසේමරියා පවසන්නේ ප්‍රේමය යනු අප දිනපතා ඉගෙන ගෙන, පුහුණු විය යුතු ගුණාංගයක් බවයි. ඕනෑම ශිල්පයක් ඉගෙන ගන්නා සේ, ප්‍රේම කිරීමට ද අප ඉගෙන ගත යුතුය. එය නිරන්තර උත්සාහයෙන්, නැවත නැවතත් පුහුණු වීමෙන්, මුල් බැසගත් පුරුද්දක් බවට පත් කරගත යුතුය.

මෙම ඉගෙනීමේ පළමු පියවර වන්නේ යටහත්කමයි. අප දෙවියන් වහන්සේ නොමැතිව කිසිවක් නොවන බවත්, අප සියලු වැරදි හා පාපයන්ට හැකියාව ඇති පව්කාරයන් බවත් අවංකව වටහා ගන්නා විට, අන් අයව විනිශ්චය කිරීමට හෝ ඔවුන් ගැන නරක ලෙස සිතීමට අපට හැකි වන්නේ කෙසේද? යටහත්කම, අන් අයව තේරුම් ගැනීමට, ඔවුන්ට සමාව දීමට සහ ඔවුන් සමඟ සාමයෙන් ජීවත් වීමට අපව යොමු කරයි. එය භේද ඇති කරන බාධක බිඳ දමා, එකමුතුකමේ මෙවලම් බවට පත්වීමට අපට මග පෙන්වයි.

ආදරයේ ශක්තිය සහ උල්පත

ශුද්ධ වූ හොසේමරියා එස්ක්‍රිවා මුනිඳුන්ගේ ඉගැන්වීම් හරහා අපට හමුවන ප්‍රේමය, දුර්වල, හැඟීම්බර දෙයක් නොව, ශක්තිමත්, පරිත්‍යාගශීලී සහ නිර්මාණශීලී ක්‍රියාවකි. එහි උල්පත අප තුළ නොව, දෙවියන් වහන්සේ තුළය. "උන්වහන්සේ පළමුවෙන් අපට ප්‍රේම කළ බැවින්" අපට ප්‍රේම කිරීමට හැකියාව ලැබේ. පියාණන් වහන්සේ අපට දැක්වූ ප්‍රේමය නිසා, ඇදහිල්ලට උපත ලැබූ අපට, අප වටා සිටින අයට සෙනෙහස පතුරුවාලිය හැකිය.

මෙම ප්‍රේමයේ උත්තරීතර ආදර්ශය නම් අපගේ ස්වර්ගීය මෑණියන් වන මරිය තුමියයි. "ඔවුන්ට මිදිරස නැත" යැයි කියමින් කුඩාම අවශ්‍යතාවය ගැන පවා සංවේදී වූ ඇගේ මිහිරි හදවත, සිය පුත්‍රයාණන්ගේ කුරුසියේ මරණය දෙස බලා නිහඬව, ප්‍රේම කරමින්, සමාව දෙමින් සිටියාය. එයයි ආදරයේ සැබෑ ශක්තිය!

එබැවින්, ශු. හොසේමරියා මුනිඳුන්ගේ මග පෙන්වීම අනුව, මෙම දිව්‍යමය ප්‍රේමය නම් වූ වස්තුව දෙවියන් වහන්සේගෙන් ඉල්ලා, එය කුඩාම ක්‍රියාවන් තුළින් පවා ප්‍රගුණ කිරීමට අපි අධිෂ්ඨාන කර ගනිමු. මක්නිසාද, ක්‍රිස්තුන් වහන්සේගේ ගෝලයන් ලෙස ලෝකය අපව හඳුනාගනු ඇත්තේ, අප එකිනෙකාට දක්වන, ක්‍රිස්තුන් වහන්සේගේ හදවතින් ගලා එන, ඒ අසමසම ප්‍රේමය තුළින්මය.