ජේසුස් වහන්සේගේ දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය
දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය ක්‍රිස්තු වර්ෂ 17 වන සියවසේදී ප්‍රංශයේ ශුද්ධ වූ මාග්‍රට් මේරි තුමියට සිදු වූ දර්ශන තුළින් ප්‍රචලිත වුවද, එහි මූලයන් මුල් ක්‍රිස්තියානි යුගය දක්වා දිව යයි. ශුද්ධ වූ ලියවිල්ලේ, විශේෂයෙන්ම ජොහාන් සුවිශේෂයේ, ජේසුස් වහන්සේගේ තුවාල ලත් හදවත පිළිබඳව සඳහන් වේ (ජොහාන් 19:34). මෙම සිදුවීම, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ හදවතින් ගලා එන දයාවේ සහ ජීවනයේ උල්පත ලෙස මුල්කාලීන සභා පියවරුන් විසින් අර්ථකථනය කරන ලදී. ශුද්ධ වූ අගොස්තීනු තුමා, ශුද්ධ වූ ජෝන් ක්‍රිසොස්තම් තුමා වැනි දේවධර්මවාදීන් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ තුවාල සහ උන්වහන්සේගේ ප්‍රේමය අතර සම්බන්ධය මෙනෙහි කළහ. මධ්‍යතන යුගයේදී, විශේෂයෙන් 11 වන සියවසේ සිට 16 වන සියවස දක්වා, Mystical දේවධර්මය තුළ ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ මනුෂ්‍යත්වය සහ උන්වහන්සේගේ තුවාල කෙරෙහි විශේෂ අවධානයක් යොමු විය. ශුද්ධ වූ බර්නාඩ් ක්ලෙයාර්වෝ තුමා, ශුද්ධ වූ බොනවෙන්චර් තුමා, ශුද්ධ වූ ගර්ට්රූඩ් තුමිය, ශුද්ධ වූ මෙක්ටිල්ඩ් තුමිය වැනි mystic වරුන් ඔවුන්ගේ ලේඛන සහ යාච්ඤා තුළින් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ හදවතේ ඇති ප්‍රේමය සහ දයාව මෙනෙහි කළහ. ඔවුන් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ හදවත පව්කාරයන් සඳහා විවෘත වූ රැකවරණයක් ලෙස දුටහ. කෙසේ වෙතත්, මෙම කාල වකවානුවේදී එය සංවිධානාත්මක, පොදු බැතියක් ලෙස වර්ධනය වී නොතිබුණි.
17 වන සියවසේ ප්‍රංශ පූජකවරයෙකු වූ ශුද්ධ වූ ජෝන් යූඩ්ස් තුමා, දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය ප්‍රවර්ධනය කිරීමේ පුරෝගාමියෙකු ලෙස සැලකේ. එතුමා ජේසුස් වහන්සේගේ හදවතට මෙන්ම මරිය තුමියගේ නිර්මල හදවතට ද පොදු බැතියක් ආරම්භ කළේය. 1672 දී, එතුමා විසින් ජේසුස් වහන්සේගේ දිව්‍ය හෘදයේ මංගල්‍යය සඳහා දේව මෙහෙය සහ යාච්ඤා පාඨ සම්පාදනය කර, එය සැමරීමට සභාවේ අනුමැතිය ලබා ගත්තේය. එතුමාගේ උත්සාහය, පසුකාලීනව ශුද්ධ වූ මාග්‍රට් මේරි තුමියගේ දර්ශන සඳහා මග පෑදීය.
දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය නූතන ස්වරූපයෙන් ප්‍රචලිත වීමේ කේන්ද්‍රීය චරිතය වන්නේ ප්‍රංශයේ පැරේ-ලෙ-මොනියල් හි විසිටේෂන් කන්‍යාරාමයේ කන්‍යා සොහොයුරියක වූ ශුද්ධ වූ මාග්‍රට් මේරි තුමියයි. 1673 සිට 1675 දක්වා කාලය තුළ, ජේසුස් වහන්සේ එතුමියට කිහිප වතාවක් දර්ශනය වී, තම දිව්‍ය හෘදය පෙන්වමින්, මනුෂ්‍ය වර්ගයාගේ කෘතඥතාව රහිත බව සහ පාපයන් නිසා තමන් විඳින වේදනාව ප්‍රකාශ කළ සේක. මෙම දර්ශනවලදී ජේසුස් වහන්සේ ප්‍රධාන ඉල්ලීම් කිහිපයක් කළ සේක: පව්වලට වන්දියක් ලෙස මාසයේ පළමු සිකුරාදා දිනවල දිව්‍ය සත්ප්‍රසාදය ලබා ගැනීම; බ්‍රහස්පතින්දා රාත්‍රියේ, ගෙත්සෙමන උයනේදී තමන් අත්විඳි වේදනාව සිහි කරමින්, යාච්ඤාවෙන් පැයක් (ශුද්ධ පැය) ගත කිරීම; ශුද්ධ වූ සත්ප්‍රසාද මංගල්‍යයෙන් පසු අටවන සිකුරාදා දිනයේදී දිව්‍ය හෘදයේ මංගල්‍යය සැමරීම; සහ තම හදවතේ රූපයක් ප්‍රසිද්ධියේ වන්දනාමාන කිරීමට සහ නිවෙස්වල තබා ගැනීමට උනන්දු කිරීම. ශුද්ධ වූ මාග්‍රට් මේරි තුමියට මෙම දර්ශන සහ ඉල්ලීම් පිළිබඳව තම ශ්‍රේෂ්ඨයන්ට සහ පියතුමන්ලාට ඒත්තු ගැන්වීම අසීරු විය. බොහෝ දෙනෙක් ඇයව සැක කළහ. කෙසේ වෙතත්, ඇගේ අධ්‍යාත්මික උපදේශකවරයා වූ ජේසු නිකායික ශුද්ධ වූ ක්ලෝඩ් ද ලා කොලොම්බියේර් පියතුමා ඇයගේ දර්ශනවල සත්‍යතාව හඳුනාගෙන, මෙම බැතිය ප්‍රචලිත කිරීමට සහාය විය.
මුලදී, දිව්‍ය හෘදයේ බැතියට සභාවේ තුළ යම් විරෝධයක් එල්ල විය. ඇතැම් දේවධර්මවාදීන් එය නව්‍යතාවයක් ලෙසත්, ජේසුස් වහන්සේගේ මනුෂ්‍යත්වයට පමණක් සීමා වූ බැතියක් ලෙසත් විවේචනය කළහ. කෙසේ වෙතත්, කාලයත් සමඟ මෙම බැතියේ දේවධාර්මික ගැඹුර සහ අධ්‍යාත්මික ප්‍රතිලාභ වටහා ගැනීමත් සමඟ, සභාවේ අනුමැතිය ක්‍රමයෙන් ලැබුණි. 1765 දී, XIII වන ක්ලෙමන්ට් පාප්තුමා පෝලන්තයේ සහ පෘතුගාලයේ රදගුරු පදවි සඳහා දිව්‍ය හෘදයේ මංගල්‍යය සැමරීමට අනුමැතිය ලබා දුන්නේය. 1856 දී, IX වන පියුස් පාප්තුමා මෙම මංගල්‍යය මුළු ලතින් සභාවටම ව්‍යාප්ත කළේය. පසුකාලීන පාප්වරුන් වන XIII වන ලියෝ, XI වන පියුස්, සහ XII වන පියුස් වැනි පාප්වරුන් විසින් නිකුත් කරන ලද චක්‍රලේඛන, විශේෂයෙන් XII වන පියුස් තුමාගේ "Haurietis Aquas" (1956), මගින් දිව්‍ය හෘදයේ බැතියේ දේවධාර්මික වැදගත්කම තවදුරටත් තහවුරු කර, එය ප්‍රවර්ධනය කරන ලදී. XIII වන ලියෝ පාප්තුමා 1899 දී මුළු මනුෂ්‍ය වර්ගයම දිව්‍ය හෘදයට කැප කළේය.
දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය හුදෙක් ශාරීරික හදවතක් වන්දනා කිරීමක් නොවේ; එය ගැඹුරු දේවධාර්මික අර්ථයන්ගෙන් පිරී ඇත. ප්‍රථමයෙන්, ජේසුස් වහන්සේගේ හදවත, දෙවියන් වහන්සේ මනුෂ්‍ය වර්ගයා කෙරෙහි දක්වන අනන්ත, කොන්දේසි විරහිත, සහ දයාන්විත ප්‍රේමයේ කේන්ද්‍රීය සංකේතයයි. එය, දෙවියන් වහන්සේගේ පුත්‍රයා මනුෂ්‍යයෙකු ලෙස අප අතරට පැමිණ, අප වෙනුවෙන් දුක් විඳ, මිය ගොස්, උත්ථාන වූ ප්‍රේම කතාවේ හදවතයි. දෙවනුව, දිව්‍ය හෘදය, ජේසුස් වහන්සේගේ දේවත්වය සහ මනුෂ්‍යත්වය යන ද්විත්ව ස්වභාවයන් ඒකාබද්ධ කරන ස්ථානයක් ලෙස සැලකේ. උන්වහන්සේගේ මනුෂ්‍ය හදවත, අපගේ මිනිස් හැඟීම්, දුක් වේදනා, සහ ප්‍රීතිය තේරුම් ගැනීමටත්, දේව හදවත, අපට සමාව දීමටත්, කරුණාව ලබා දීමටත් සැදී පැහැදී සිටී. තෙවනුව, ශුද්ධ වූ මාග්‍රට් මේරි තුමියට වූ දර්ශනවලදී, ජේසුස් වහන්සේ තම හදවතට මනුෂ්‍ය වර්ගයාගේ පාප, උදාසීනත්වය, සහ කෘතඥතාව රහිත බව නිසා සිදුවන වේදනාව ප්‍රකාශ කළ සේක. එබැවින්, දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය, එම පාපවලට වන්දි ගෙවීමේ සහ දෙවියන් වහන්සේව සනසාලීමේ මාර්ගයක් ලෙස සැලකේ. සිව්වැනුව, ජේසුස් වහන්සේගේ තුවාල ලත් හදවත, පව්කාරයන්ට, දුර්වලයන්ට, සහ පීඩිතයන්ට රැකවරණය සහ අධ්‍යාත්මික සුවය ලබා දෙන ස්ථානයක් ලෙස සැලකේ. එය, ලෝකයේ පරීක්ෂාවන් සහ දුක් කරදර වලින් මිදීමටත්, දෙවියන් වහන්සේගේ දයාව සහ සාමය අත්විඳීමටත් හැකි තෝතැන්නකි. අවසාන වශයෙන්, දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ප්‍රේමයට ප්‍රතිචාර දැක්වීමටත්, උන්වහන්සේගේ ගුණධර්ම (විශේෂයෙන්ම නිහතමානිකම, ඉවසීම, දයාව) අනුගමනය කිරීමටත්, ශුද්ධවන්ත ජීවිතයක් ගත කිරීමටත් බැතිමතුන්ට ආරාධනා කරයි.
දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය ප්‍රකාශයට පත් කරන විවිධ පිළිවෙත් ඇත. මේ අතර, අඛණ්ඩව මාස නවයක්, මාසයේ පළමු සිකුරාදා දිනවල, පාපොච්චාරණය කර, වන්දි ගෙවීමේ අරමුණින් දිව්‍ය සත්ප්‍රසාදය ලබා ගැනීම ප්‍රධාන වේ. සෑම බ්‍රහස්පතින්දා දිනකම, ගෙත්සෙමන උයනේදී ජේසුස් වහන්සේ අත්විඳි වේදනාව සහ තනිකම සිහි කරමින්, උන්වහන්සේ සමඟ යාච්ඤාවෙන් පැයක් (ශුද්ධ පැය) ගත කිරීම ද වැදගත් පිළිවෙතකි. පුද්ගලයන්, පවුල්, ආයතන, හෝ මුළු මනුෂ්‍ය වර්ගයාම ජේසුස් වහන්සේගේ දිව්‍ය හෘදයට කැපකිරීම මගින්, ඔවුන් ජේසුස් වහන්සේගේ පාලනය පිළිගන්නා බවත්, උන්වහන්සේගේ ප්‍රේමයට අනුව ජීවත් වීමට උත්සාහ කරන බවත් ප්‍රකාශ කරයි. ජේසුස් වහන්සේගේ දිව්‍ය හෘදයේ රූපයක් හෝ සුරුවමක් නිවසේ ප්‍රධාන ස්ථානයක තැන්පත් කර, පවුලක් ලෙස උන්වහන්සේව තම නිවසේ රජු ලෙස පිළිගැනීම ද තවත් බැති ක්‍රමයකි. මීට අමතරව, ජේසුස් වහන්සේගේ දිව්‍ය හෘදයේ විවිධ ගුණාංග සහ ප්‍රේමයේ ප්‍රකාශනයන් මෙනෙහි කරමින් පවසන යාච්ඤා මාලාවක් වන දිව්‍ය හෘදයේ ප්‍රාර්ථනාව සහ සෑම වසරකම, ශුද්ධ වූ සත්ප්‍රසාද මංගල්‍යයෙන් පසු එළඹෙන සිකුරාදා දිනයේදී, දිව්‍ය හෘදයේ මංගල්‍යය විශේෂ බැතියකින් සැමරීම ද මෙම බැතියේ අංගයන් වේ.
ශුද්ධ වූ මාග්‍රට් මේරි තුමිය හරහා, ජේසුස් වහන්සේ තම දිව්‍ය හෘදයට බැතිමත්වන අයට පොරොන්දු 12ක් ලබා දුන් බව පැවසේ. මෙම පොරොන්දු අතර, "මාගේ දිව්‍ය හෘදයට ගෞරව කරන බැතිමතුන්ට ඔවුන්ගේ ජීවන තත්ත්වයට අවශ්‍ය සියලු කරුණා ලබා දෙන්නෙමි," "ඔවුන්ගේ පවුල්වලට සාමය ලබා දෙන්නෙමි," "ඔවුන්ගේ සියලු දුක් කරදරවලදී ඔවුන්ව සනසන්නෙමි," "ඔවුන්ගේ ජීවිත කාලය පුරාම, විශේෂයෙන් මරණ මොහොතේදී, ඔවුන්ගේ ආරක්ෂිත රැකවරණය වන්නෙමි," "ඔවුන්ගේ සියලු ව්‍යාපාර සහ කටයුතුවලට බහුල ආශිර්වාද වගුරුවන්නෙමි," "පව්කාරයන් මාගේ හදවතේ දයාවේ සහ කරුණාවේ අනන්ත උල්පත සොයාගනු ඇත," "උදාසීන ආත්මයන් ජ්වලිත වනු ඇත," "ජ්වලිත ආත්මයන් ඉක්මනින් උසස් පරිපූර්ණත්වයට ළඟා වනු ඇත," "මාගේ දිව්‍ය හෘදයේ රූපය තබා වන්දනා කරන නිවෙස්වලට මම ආශිර්වාද කරන්නෙමි," "පූජකවරුන්ට දැඩි හදවත් පවා ස්පර්ශ කිරීමේ දීමනාව ලබා දෙන්නෙමි," "මෙම බැතිය ප්‍රවර්ධනය කරන අයගේ නම් මාගේ හදවතේ සදහටම ලියා තබනු ඇත," සහ "මාසයේ පළමු සිකුරාදා දින නවයක් අඛණ්ඩව දිව්‍ය සත්ප්‍රසාදය ලබා ගන්නා අයට, අවසාන පසුතැවිල්ලේ කරුණාව ලබා දෙන්නෙමි; ඔවුන් මාගේ අප්‍රසාදයට ලක්ව මිය නොයනු ඇත, නමුත් ශුද්ධ වූ සත්ප්‍රසාදය ලබාගෙන, මාගේ හදවත ඔවුන්ගේ ආරක්ෂිත රැකවරණය වනු ඇත" යනුවෙන් සඳහන් වේ.
අද දවසේ, ලෝකය වේගවත් වෙනස්වීම්, ගැටුම්, තනිකම, සහ අධ්‍යාත්මික හිස්කමින් පිරී ඇති යුගයක, දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය විශේෂයෙන් අදාළ වේ. වෛරය, බෙදීම්, සහ අසමගිය පවතින ලෝකයක, දිව්‍ය හෘදය දෙවියන් වහන්සේගේ කොන්දේසි විරහිත ප්‍රේමය සහ දයාව සිහිපත් කරමින්, අන්‍යයන්ට සමාව දීමට, සංහිඳියාව ගොඩනැගීමට, සහ ප්‍රේමයෙන් ජීවත් වීමට අපට ආරාධනා කරයි. බොහෝ දෙනෙක් තනිකමෙන් සහ හුදෙකලාවෙන් පෙළෙන සමාජයක, දිව්‍ය හෘදය අප කිසිවිටෙක තනිව නොමැති බවත්, ජේසුස් වහන්සේගේ ප්‍රේමනීය හදවත සැමවිටම අප සමඟ ඇති බවත් සිහිපත් කරයි. ලෞකිකත්වය ඉහළ ගොස් ඇති යුගයක, දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය අපගේ ජීවිතවල සැබෑ අරුත සහ අරමුණ සොයා ගැනීමට උපකාරී වන අධ්‍යාත්මික නැංගුරමක් සපයයි. දුෂ්කරතා, වේදනා, සහ බලාපොරොත්තු සුන්වීම් හමුවේ, දිව්‍ය හෘදය දෙවියන් වහන්සේගේ දයාව, සුවය, සහ සදාතනික ජීවනය පිළිබඳ බලාපොරොත්තුව ලබා දෙයි. තවද, 20 වන සියවසේ ශුද්ධ වූ ෆවුස්ටිනා කොවල්ස්කා තුමිය හරහා ප්‍රකාශයට පත් වූ දේව දයාවේ බැතිය, දිව්‍ය හෘදයේ බැතියේ තවත් පැතිකඩක් ලෙස සැලකිය හැකි අතර, මෙම බැති දෙකම දෙවියන් වහන්සේගේ අපරිමිත දයාව සහ ප්‍රේමය අවධාරණය කරයි.
ජේසුස් වහන්සේගේ දිව්‍ය හෘදයේ බැතිය යනු සියවස් ගණනාවක් පුරා මිලියන සංඛ්‍යාත කතෝලික බැතිමතුන්ගේ අධ්‍යාත්මික ජීවිත පෝෂණය කළ, සැනසීම සහ ශක්තිය ලබා දුන්, ගැඹුරු සහ අර්ථවත් බැතියකි. එය ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ප්‍රේමයේ ගැඹුරට කිමිදීමටත්, උන්වහන්සේ සමඟ පුද්ගලික සබඳතාවක් ගොඩනගා ගැනීමටත්, උන්වහන්සේගේ දයාව අත්විඳීමටත් අපට ආරාධනා කරයි. නූතන ලෝකයේ සංකීර්ණතා සහ අභියෝග හමුවේ, දෙවියන් වහන්සේගේ සදාකාලික ප්‍රේමය, දයාව, සහ බලාපොරොත්තුව පිළිබඳ ප්‍රබල සාක්ෂියක් ලෙස එය දිදුලයි.
